“Varlık dünyasında duadan daha tatlı bir şey yoktur. İnsan dua halinde yaşamalıdır. En kutsanmış durum dua ve niyaz durumudur. Dua, Tanrı ile sohbettir. Tanrı ile sohbetten daha tatlı bir hâl veya ulaşılacak daha yüce bir durum yoktur. O ruhaniyet yaratır, bilinç ve göksel duygular yaratır, Melekût’un yeni cazibelerine yol açar ve daha yüksek zekâ alıcılıklarına sebep olur.”
Bahai Yazıları
Dua, Bahai Dini’nin kalbinde yer alan çok hayati bir kavramdır. Dua, her Bahai bireyin günlük hayatının önemli bir parçasıdır ama aynı zamanda toplumsal yaşamın da ruhani bir öğesidir. Bu nedenle dünyanın her yerinde bulunan Bahailer; komşuları, arkadaşları ve akrabaları ile evlerinde veya çeşitli yerlerde bir araya gelip hep birlikte dua kavramını günlük hayatlarına geçirmeye gayret ederler. Dua toplantıları adı verilen bu ortamlarda katılımcılar istedikleri dilde dışından, bireysel olarak, zaman zaman müzik enstrümanıyla veya bir ezgi eşliğinde dua ederler.
Daha sonra, okunan duaların içerikleri hakkında sohbet edip bu duaların günlük hayatlarımıza nasıl etki edebileceği ve nasıl harekete dönüştürülebileceği hakkında paylaşımlarda bulunurlar. Böylece kutsal sözlerin ruhani gücüyle hem bireysel yaşamlarımıza hem de toplumlarımızın gelişimine katkıda bulunma ilhamı kazanılır ve duakâr bir toplumsal yaşam modeli yaratılır.
Dua toplantılarında herhangi bir ritüel yoktur ve katılımcılardan hiçbirinin özel bir ruhani görevi bulunmaz. Ortam, resmiyetten uzak, samimi fakat aynı zamanda sevgi ve saygı dolu, canlandırıcı ve ruhanidir. Bugün ülkemizin ve dünyanın birçok mahalle, köy, kasaba ve şehirlerinde yaratılan bu ortamlar sayesinde birlikte dua etme kültürü ve toplumun ortak refahı için kolektif hareket etme ruhu ve motivasyonu kendini göstermiştir.
